Neye Yanarım ???

[Önder Ç.]

Ağrı'daki o harabe okulda öğrencilerini kurtarmak uğruna yanan yirmili
yaşlardaki iki genç kadın öğretmenin haberleri medyada ilgi görmedi.
Ne katil pop star yarışmacısı kadar...
Ne Hülya Avşar'ın yırtmacı kadar...
Ne taş fırın erkeğinin bıyıkları kadar...
O okulu bir televizyon kanalında, arka sıralardaki haberde gördüm. Daha
çok bir ağılı andırıyordu. Sıvası dökülmüş duvarlar, tahta bir kapı,
camsız pencereler, akan bir tavan, sefil-perişan bir geleneksel küçük
Anadolu okulu. liberaller özel okullara-kolejlere önem verdikleri için,
gelen dinciler tarikat okulları ve Kuran kurslarına yöneldikleri için,
hiçbir zaman sahip bulamamış bir zavallı okul.
Öyle okullarda okudum, ders sırasında soğuktan sızlamaya başlayan ayak
parmaklarını ben bilirim.
Çocuklar üşümemek için sobayı yakmaya kalktılar, soba patladı.
iki öğretmen Aysun ile Burçin, çocuklar yanmasın diye sobayı dışarı atmak
üzere kucakladılar ve yandılar.
Önceki gün Burçin öğretmen hastanede öldü, bu yazı yazıldığı sırada Aysun
öğretmen ölüme direniyordu.
Böyle bir sıradan (!) olay.
Çocuklarınız koleje, bakımlı okullara gidebilir.
Yine de soğuk bir bakımsız sınıfı... Orada ayak parmakları soğuktan
sızlayan çocukları... Ve bir gün çocuklar yanmasın diye sobayı
kucaklayacak kadar yüreğinde görev sevdası, analık duygusu ve en çok da
yiğitlik olan o genç öğretmenleri eminim hissettiniz.
Duyarlı bir ülkede olsaydı onlar ''ulusal kahraman'' ilan edilir, niçin
yandıkları tartışılırdı.
Ne yapacaksınız ki, değerlerini-duygularını ve kendini yitirmiş bir ülkede
bu söz konusu değil.

Bunun hesabını gelmiş geçmiş, o otuz yıla damgasını vuranlardan,o dört yol
çatına anıtmezarı yapılanlardan, o tarikat kolejlerine umut bağlayanlardan
sormak bir yana...
İki öğretmen, topuğundan vurulan o İstanbul züppesi kadar bile yer almadı
medyada. Ne kim kimi becerdi haberleri kadar...
Ne yılbaşında en iyi nerede zıplanır haberleri kadar...

Çocukların ayak parmakları kadar sızlamıyor yürekleri...
CAN DÜNDAR

 

[Can Bulubay]

pembe tablolar ebediyen çiziledursun...

 

[Esra Uzun]

anlayana....hayat bu işte

 

[Onur Uncu]

Bunların hepsi malesef gerçek.

 

[Burak Barut]

no comment!!!!!!
gercekten yazıklar olsun ya..
bugun derste basının ne kadar yozlastıgını sadece reklam ıcın kullanıldıgını konustuk keske bunları herkes her yerde konusup bır an once gerıkafa zıhnıyetyten kurtulabılsek..

 

[eXtrAsLaN]

gerçekler..

 

[Fırat Uzun]

yazıcak çook şey war ama diyorum ya hayat bu zıtlıklar üzerine kurulu .
Artık şuna inanıyorum bu dünayada ne kadar iyi olursan ne kadar iyi niyetli olursan ol 1 terslik 1 saçmalık seni buluyor

 

[Onur Balcı]

Bu olay gerçekleşeli en az bi 7-8 ay oldu. 2005'in kışında olmuştu sanırım.
Acı bir durum. Öğretmenlerin kaderi bu. Ölüm olmasa da, o hayatı yaşamak. Yokluk içinde görevini yapmaya çalışmak. Görev uğruna hayatını kaybeden iki genç öğretmen.
O iki öğretmenin tek suçu, özel okullarda görev yapmayıp rezillik, sefalet içinde olan okulda görev yapmalarıdır.
Önemsenmez tabii bu olay. Neden önemsensin ki; bizim şehidimiz vardır (?), tabutunda Türk Bayrağı'yla uğurlanan. Hani şu Medyatik Anne'nin oğlu. Böyle bir şehit (!) varken, asıl şehitler önemsenmez tabii. Ne gerek var.
!!!