Yazayım mı yazmayayım mı diye düşünürken yazmaya karar verdim Bende bir köpek fobisi vardı ama artık yendim o fobimi
Bundan 4-5 sene öncesi.Bir temmuz günü İzmit'e gittik..Neyse 1-2 gün gayet güzel geçti daha sonra teyzem '' Reco evde ekmek yok bi koşu git al '' şeklinde bir telkinde bulundu..O anki saflıkla emire uyup yola koyuldum.32 adım attım ve bakkala ulaştım.Neyse efendim aldım ekmeği dönüyorum.Geldim apartmanın giriş kapısının önünde ve o anda gördüklerime inanamadım.Bir şok yaşıyordum . Karşımda açık kahverengi narin teni , pörtlek gözleri ve Bülent Ersoyvari bakışlarıyla haşin süs köpeği Puffy duruyordu.(Süs köpeği dediğime bakmayın çok fena saldırır.Ancak sadece bana saldırdığı rivayet edilir.Dişi köpekdi sanırım.E karizmadan anlıyor tabi ki köpek
) Neyse ben içeri girmeye kalktım sokmadı beni içeri.Havlayıp duruyor.Bende daha küçüğüm tabi korkuyorum keratadan
Sağa gidiyorum sağa geliyor , sola gidiyorum sola geliyor.Bir türlü geçirtmiyor beni .Daha sonra ani bir hamleyle dedem balkona çıktı ve benim haşin bakışlı Puffy ile bir mücadeleye giriştiğimi gördü . Hemen bahçeye inip yanıma geldi ve beni kurtardı.(Esasında arenadan kaçmak gibi bir huyum ve karakterim yoktur . Ama dedem yaşlı adam inmiş bahçeye kadar boşuna yorulmuş olmasın diye gittim onunla.Yoksa dövebilirdim yani Puffy'i bu kadar net konuşuyorum ) Dedem kurtardı kurtarmasına da rezil olduk.Gerçi gören sadece 4 yaşında bir kızdı.Ama kızdı işte
Ancak o gün bugündür sevmeye başladım köpekleri.Okula giderken her gün en az 4-5 tane
Pitbull, Rottweiler vb. 4 ayaklı canlı görüyorum . Öpüyorum , okşuyorum .Çok sevimli bu köpekler canım ... :shock: