Tam 9 yıl olmuş.Zaman çok hızlı akıp geçiyor.O gece bir arkadasımla beraber bizim evde kalıyorduk.Ntv de maç özetlerini izliyorduk.
Sanırım bir trabzon macıydı ve Hagi de gol atmıştı.Brz futbolla ilgili muhabbet ve Hagi ye övgüden sonra tv yi kapattık ve müzik dinlemeye başladık.
Sonra müthiş birgürültü ve ben ayağa fırladım.Arkadasım cenin pozisyonunu almış benide yanına cekmeye çalışıyordu bense ayakta öylece duruyordum.
Hani diyorlarya depremde ilk 8 saniye cok önemlidir o kısa sürede evi terkedebilirsiniz diye.Onlar hep yalan arkadaslar.O anki şok ile hiçbirşey yapamıyorsunuz.
O bir ömür gelen 47 saniyeden sonra dışarıya çıktık.Yanımızdaki bina yıkılmıstı.İnsanlar ağlıyor,onlara yardım etmemiz için yalvarıyordu.Bizde şoka girmiş biçimde ne yaptıgımızı bilmeden yardım etmeye çalışıyorduk.
Tüm bu şok anına ragmen aslında insanımızın birbirine ne kadar bağlı olduğunu bilmek en güzeli.Enkazdan canlı çıkan biri için hep beraber sevinmek,ya da yürekleri parçalayan ölüm haberine hep beraber üzülmek.
Tabi şerefsizlerde yok değildi.Sırf Yalovaya hırsızlık yapmaya gelen ya da enkaza gizlice girip altın,para vs arayan insan müsvettelerinede tanık oluyorduk.
O durumda bile insanın parayı düşünmesi ne acı.
Ama tüm bunlara rağmen şu 9 yılda hiçbirşey yapılmadı.İstanbul depreminde yine bu acıları yaşıyacağız ve hiçbir önlem alınmadıgı için bu lanet olası kader hep peşimizden gelecek.
Aynı depremde Japonyada 2 kişi ölürken bizde binlerce kişi ölecek ve biz yine onların arkasından göz yaşı dökecegiz.
9 yıldır uyuyanların artık biraz kıpırdanması dileğiyle...
99 depreminde hayatını kaybeden kardeşlerimizin hepsi nur içinde yatsın...
Sanırım bir trabzon macıydı ve Hagi de gol atmıştı.Brz futbolla ilgili muhabbet ve Hagi ye övgüden sonra tv yi kapattık ve müzik dinlemeye başladık.
Sonra müthiş birgürültü ve ben ayağa fırladım.Arkadasım cenin pozisyonunu almış benide yanına cekmeye çalışıyordu bense ayakta öylece duruyordum.
Hani diyorlarya depremde ilk 8 saniye cok önemlidir o kısa sürede evi terkedebilirsiniz diye.Onlar hep yalan arkadaslar.O anki şok ile hiçbirşey yapamıyorsunuz.
O bir ömür gelen 47 saniyeden sonra dışarıya çıktık.Yanımızdaki bina yıkılmıstı.İnsanlar ağlıyor,onlara yardım etmemiz için yalvarıyordu.Bizde şoka girmiş biçimde ne yaptıgımızı bilmeden yardım etmeye çalışıyorduk.
Tüm bu şok anına ragmen aslında insanımızın birbirine ne kadar bağlı olduğunu bilmek en güzeli.Enkazdan canlı çıkan biri için hep beraber sevinmek,ya da yürekleri parçalayan ölüm haberine hep beraber üzülmek.
Tabi şerefsizlerde yok değildi.Sırf Yalovaya hırsızlık yapmaya gelen ya da enkaza gizlice girip altın,para vs arayan insan müsvettelerinede tanık oluyorduk.
O durumda bile insanın parayı düşünmesi ne acı.
Ama tüm bunlara rağmen şu 9 yılda hiçbirşey yapılmadı.İstanbul depreminde yine bu acıları yaşıyacağız ve hiçbir önlem alınmadıgı için bu lanet olası kader hep peşimizden gelecek.
Aynı depremde Japonyada 2 kişi ölürken bizde binlerce kişi ölecek ve biz yine onların arkasından göz yaşı dökecegiz.
9 yıldır uyuyanların artık biraz kıpırdanması dileğiyle...
99 depreminde hayatını kaybeden kardeşlerimizin hepsi nur içinde yatsın...