Bir Hayalim Vardı!
Evlenince evin bir odasına Ali Sami Yen adını verecektim. Odanın girişine sembolik bir turnike yaptıracaktım. Odada posterler, hatıra eşyalar, pek tabii baş köşede o koltuk olacaktı. Çocuğuma vereceğim en güzel miras diyordum o koltuk için. Onu koltuğa oturtup açacaktım belgesel tadındaki eski maçlarımızı, izleyecektik beraber. Sonra anılarımı anlatacaktım ona, anlatırken tekrar yaşayacaktım o günleri…
Bugün bir baktım ki koltuğun yerinde yeller esiyor, sordum ev ahalisine; temizlik esnasında atılmıştır dediler. Bu kadar basitti!.. Bir an, otobüste bagaja verirken muavine tekrar tekrar, “aman kırılmayacak yere koy ha” dediğim geldi aklıma. Keşke o gün kırılsaydı o koltuk, keşke!
Evet, koltuğun manevi değerinin yanısıra üzücü olan 35 yıllık ailenizin sizi hiç anlayamamış olması, değerlerinize saygı duymaması…