geçmiş olsun tez zamanda döner inşallah
Işıl Alben
- Konbuyu başlatan Önder Ç.
- Başlangıç tarihi
Işıl' ın iç menisküsünde ufak bir yırtık var. Ameliyat olduğu bağları ise ödemden dolayı net olarak gözükmüyor MR' da. Kısmi yırtık olabilir ama dediğim gibi ödem olduğu için net değil. Cumartesi veya Pazartesi yapılacak kontrollerden sonra netlik kazanacak. Şu anda doktorlar bile kesin birşey söyleyemezken lütfen her kafadan çıkan sese inanmadan sabırla bekleyin. Işıl kendi sitesinden de en doğru şekilde gelişmeleri haberdar edecektir herkesi.
Işıl Alben'in, dizindeki şişin inmeye başladığı ve oyuncunun normal olarak yürüyebildiği bildirilirken, cumartesi veya en geç pazartesi günü yapılacak klinik muayenenin ardından oyuncunun durumunun kesinlik kazanacağı belirtildi. buda bugün okuduğum farklı bir haber neye inanacağız şimdi
Mustafa Direk' Alıntı:
Hiçbirşeye inanmayıp resmi açıklamayı beklesek nasıl olur ?
Işıl Alben 2 ay daha parkelerden uzak kalacak
Galatasaray Bayan Basketbol Takımı?nın ?10 numarası? ve tarftarların ?göz bebeği? Işıl Alben, en az 2 ay daha parkelerden uzak kalacak.
Geçen sezon nisan ayında Fenerbahçe ile oynanan play-off maçında sakatlanan Işıl Alben, uzun bir süre sakatlıkla boğuşmuştu. İkinci periyotun sonlarında bir hava topu mücadelesinde ön çapraz bağlarının kopan 22 yaşındaki yıldız oyuncunun sakatlığı FIBA Bayanlar Avrupa Ligi'nde Letonya'nın TTT Riga takımıyla geçtiğimiz hafta oynanan karşılaşmada nüksetti.
Işıl?ın dizinde şişme olduğundan bugüne kadar klinik müdahale yapılamadı. Ancak dizindeki şişliği yavaş yavaş geçen ve yürümeye başlayan yıldız oyuncu en az 2 ay daha parkelerden uzak kalacak.
DHA
Galatasaray Bayan Basketbol Takımı?nın ?10 numarası? ve tarftarların ?göz bebeği? Işıl Alben, en az 2 ay daha parkelerden uzak kalacak.
Geçen sezon nisan ayında Fenerbahçe ile oynanan play-off maçında sakatlanan Işıl Alben, uzun bir süre sakatlıkla boğuşmuştu. İkinci periyotun sonlarında bir hava topu mücadelesinde ön çapraz bağlarının kopan 22 yaşındaki yıldız oyuncunun sakatlığı FIBA Bayanlar Avrupa Ligi'nde Letonya'nın TTT Riga takımıyla geçtiğimiz hafta oynanan karşılaşmada nüksetti.
Işıl?ın dizinde şişme olduğundan bugüne kadar klinik müdahale yapılamadı. Ancak dizindeki şişliği yavaş yavaş geçen ve yürümeye başlayan yıldız oyuncu en az 2 ay daha parkelerden uzak kalacak.
DHA
Isil'a tavsiyem: Acibadem Hastanesi gibi insanlari sogusleyen bir kurum yerine mutlaka yurtdisinda bir doktora gorunmesi.
Acibadem'e zerre kadar guvenmiyorum.
Acibadem'e zerre kadar guvenmiyorum.
Işıl:Ne gelirse GALATASARAY?dan kabulümdür!
Sevgili Galatasaray? lılar,
Bildiginiz gibi gecen senenin final serisinde çok ciddi bir sakatlık geçirdim.Öncelikle bu uzun sakatlık döneminde bana her zaman destek olan ve biran olsun yalnız bırakmayan herkese teşekkür ederim. Benim için formamdan ve takımdan ayrı kalmayı kabullenmek gerçekten çok zor oldu. Kendime olan inancımın azaldığı ve tekrar basketbol oynayabilecek miyim diye olumsuz düşüncelere kapıldığım dönemlerde ziyaretlerinizle ve çeşitli yollarla bana ulaştırdığınız mesajlarla desteğinizi hep yanımda hissettim. Bugün eskisinden daha iyi olarak geri dönebileceğime inanıyorsam bunda sizin dualarınız ve desteğinizin çok büyük etkisi var. Başka bir forma altında yaşasaydım bu dönemi belki de şu anda basketbol kariyerime devam etmiyor olurdum.
Sakatlığımla yakından ilgilenen başkanımız Sayın Adnan Polat?a, şube başkanımız Sayın Ahmet Dedehayır? a, iyileşme süresince bana çok büyük destek veren ve tedavimin en iyi şartlarda yapılmasını sağlayan basta genel sekreterimiz Sayın Selçuk İren olmak üzere tüm Galatasaray yönetimine ve çalışanlarına, beni biran olsun yalnız bırakmayan kendiside sporculuk kariyerinde aynı sakatlığı yasadığı için tüm tecrübesiyle ve psikolojik desteğiyle yanımda olan Genel Direktörümüz Sayın Mihriban Oğuz?a, yardımcı antrenörümüz Sayın Hakan Acer? e, fizyoterapistimiz Sayın Fatoş Yavuz? a, tüm takım antrenör, idareci ve takım arkadaşlarıma teşekkür ederim. Ve tabii ki bugüne kadar en büyük emeği veren Ailem, tüm üzüntü ve korkularını bir kenarda bırakıp geri dönmem için destek oldular.
Hiçbir sporcunun başına gelmemesini dilediğim bu talihsiz sürecin beni olduğumdan daha güçlü, daha tecrübeli ve daha olgun bir hale getirdiğine inanıyorum. Bu süreçte yaşadıklarımı ve hissettiklerimi sizlerle paylaşmak istiyorum.
Her zaman ki gibi sahada mücadele ederken o talihsiz pozisyonda ribaunda çıkıp yere düştüğümde dizimde çok büyük bir acı hissettim. Bu acı o ana kadar yaşadığım bir çok hafif sakatlıktan çok farklıydı ve daha önce böyle birşey yaşamamış olmama rağmen ilk saniyede bağımın koptuğunu anladım. Tek düşündüğüm maça devam edemeyecek olmamdı, sonrasında da dizimdeki acıyı zaten hissetmedim. Hastanede kötü haberi alıp çok sevdiğim formamdan uzun bir süre ayrı kalacağımı öğrendiğimde dünya başıma yıkıldı, inanamadım. İnternette sakatlığımla ilgili çıkan haberleri okuduğumda ben değilmişim gibi geliyordu, sabah kalktığımda yürüyüp koşabilecekmişim gibi hissediyordum. Ama son kontrolden sonra artık durumu kavramıştım. Doktorlar 3.5 ay demişlerdi, sezonun ilk maçında sahada olacaktım, Arma?mdan uzak kalmayacaktım. Hiç maç kaçırmayacak olduğumu düşünerek kendimi avuturken koltuk değnekleriyle yürümek, merdivenleri koşarak ikişer üçer çıkamamak, çocukluğumdan beri kendimi en rahat hissettiğim basketbol sahasında olamamak çok canımı yaktı. Başlangıçta dizimi hiç sevmediğim dönemlerim oldu. İnancım, hırsım, güvenim azaldı zaman zaman. İşte bu dönemde almış olduğum o müthiş destek bana güç verdi. Sonra yavaş yavaş dizimdeki yara izimi ve çivimi sevmeye başladım çünkü o Galatasaray?ım için mücadele ederken olmuştu. Bazen sevinç, bazen keder demiyor muyuz hepimiz? Ne gelirse Galatasaray?dan kabulümdür dedim. Savaşmaya hazırdım artık. Yüzlerce -hatta binlerce defa desem abartmış olmam- izledim o son maçı ve sakatlık anımı, her seferinde içim acırken daha bir sıkı sarıldım tedavime. Gün oldu yeni bir hareketi yapabildiğim için çocuk gibi sevindim, gün oldu sahada oturup saatlerce ağladım. Takım olarak sezonu açtığımızda çok sevindim, idmanlara katılamadığım için buruktum biraz ama mutluydum.Ve sonra sakatlandığımda üstümde olan Parçalı? mla yaptım ilk koşumu. Dizimi çok iyi hissediyordum ve tüm kontrollerim olumluydu. Bacağımın kuvveti oldukça iyi çıkınca takımla beraber Fransa?ya ve Macaristan?a gittim. 3.5 ay olmuştu ve artık oynayabileceğimi hissediyordum, tabii ki oynamak istedim ama klüp idarecilerimiz bu konuda çok hassas davrandıkları için oynamama izin vermediler. Takımla beraber ısınıp ?ben oldum, artık oynayabilirim? diyordum ama Mihriban Ablanın bakışlarıyla hemen oturuyordum. Hemen oturmuyordum biraz uğraştırdım aslında kendisini Formama kavuşmak için o kadar heyecanlıydım ki Fransa?daki Tarbes maçında oynatmadıkları için çocuk gibi bir köşeye çekilip ağladım maç sırasında Macaristan? da da oynamama izin verilmedi, ben kendi çalışmalarımı yaptım bazen takımla bazen ayrı olarak. Ama her geçen gün daha iyi hissediyordum, artık dizimde hiç ağrım kalmamıştı. Sıklıkla yapılan doktor kontrollerinin hepsinde dizimin artık eskisinden çok daha kuvvetli olduğu çıkıyordu. Son çekilen MRI? dan sonra artık ?sakatlık? kelimesi geçmişte kalmıştı. Bu zor dönemi tamamen atlatmış formama kavuşmuştum, ilk çıktığım hazırlık maçında yaşadığım heyecana ben bile inanamadım. Tekrardan sahada olmak müthiş bir duyguydu. Aylar sonra gelen 7 dakika, koca bir yaz verilen emeğin karşılığını almaya başlamış olmak...Özüme dönüyordum...Yeni sezonun ilk resmi maçında belki eski performansımdan oldukça uzaktım ama eski sağlığıma kavuşmuştum. Artık sadece daha çok çalışıp form tutmam kalmıştı. Her gecen günde daha iyi olduğumu hissediyordum. Sırasıyla Taranto, İstanbul Üniversitesi ve son olarak Riga maçı. Biraz kötü başlamıştık maça ancak her şey yolundaydı, tamamen maça konsantre olmuştum. Maçın 2. devresiydi, bu sefer bana çok fazla yabancı gelmeyen bir his. Yine aynı dizimde. Yerde yattığım bir kaç saniyede yaşadığım son 6 ay geçti film şeridi gibi geçti gözümün önünden. Bir kaç kat daha fazlaydı isyanım ve içimdeki acı. Ama en başta da dediğim gibi artık daha güçlü daha olgun ve daha tecrübeliyim, hazırım yeniden savaşmaya. Çünkü biliyorum bu sakatlığı da atlattığımda bugünden çok daha güçlü olacağım.
Şu anda tek yaptığım dua ederek salı günü açıklanacak sonucu beklemek. Ama sonuç ne olursa olsun yüreğimdeki Aşkı söndürmemek için içimdeki umuda sımsıkı sarılacağım...
Ne gelirse GALATASARAY? dan kabulümdür...
Işıl ALBEN
Galatasaray Bayan Basketbol Takımı Oyuncusu
seviyoruz seni IŞIL ALBEN #10
Sevgili Galatasaray? lılar,
Bildiginiz gibi gecen senenin final serisinde çok ciddi bir sakatlık geçirdim.Öncelikle bu uzun sakatlık döneminde bana her zaman destek olan ve biran olsun yalnız bırakmayan herkese teşekkür ederim. Benim için formamdan ve takımdan ayrı kalmayı kabullenmek gerçekten çok zor oldu. Kendime olan inancımın azaldığı ve tekrar basketbol oynayabilecek miyim diye olumsuz düşüncelere kapıldığım dönemlerde ziyaretlerinizle ve çeşitli yollarla bana ulaştırdığınız mesajlarla desteğinizi hep yanımda hissettim. Bugün eskisinden daha iyi olarak geri dönebileceğime inanıyorsam bunda sizin dualarınız ve desteğinizin çok büyük etkisi var. Başka bir forma altında yaşasaydım bu dönemi belki de şu anda basketbol kariyerime devam etmiyor olurdum.
Sakatlığımla yakından ilgilenen başkanımız Sayın Adnan Polat?a, şube başkanımız Sayın Ahmet Dedehayır? a, iyileşme süresince bana çok büyük destek veren ve tedavimin en iyi şartlarda yapılmasını sağlayan basta genel sekreterimiz Sayın Selçuk İren olmak üzere tüm Galatasaray yönetimine ve çalışanlarına, beni biran olsun yalnız bırakmayan kendiside sporculuk kariyerinde aynı sakatlığı yasadığı için tüm tecrübesiyle ve psikolojik desteğiyle yanımda olan Genel Direktörümüz Sayın Mihriban Oğuz?a, yardımcı antrenörümüz Sayın Hakan Acer? e, fizyoterapistimiz Sayın Fatoş Yavuz? a, tüm takım antrenör, idareci ve takım arkadaşlarıma teşekkür ederim. Ve tabii ki bugüne kadar en büyük emeği veren Ailem, tüm üzüntü ve korkularını bir kenarda bırakıp geri dönmem için destek oldular.
Hiçbir sporcunun başına gelmemesini dilediğim bu talihsiz sürecin beni olduğumdan daha güçlü, daha tecrübeli ve daha olgun bir hale getirdiğine inanıyorum. Bu süreçte yaşadıklarımı ve hissettiklerimi sizlerle paylaşmak istiyorum.
Her zaman ki gibi sahada mücadele ederken o talihsiz pozisyonda ribaunda çıkıp yere düştüğümde dizimde çok büyük bir acı hissettim. Bu acı o ana kadar yaşadığım bir çok hafif sakatlıktan çok farklıydı ve daha önce böyle birşey yaşamamış olmama rağmen ilk saniyede bağımın koptuğunu anladım. Tek düşündüğüm maça devam edemeyecek olmamdı, sonrasında da dizimdeki acıyı zaten hissetmedim. Hastanede kötü haberi alıp çok sevdiğim formamdan uzun bir süre ayrı kalacağımı öğrendiğimde dünya başıma yıkıldı, inanamadım. İnternette sakatlığımla ilgili çıkan haberleri okuduğumda ben değilmişim gibi geliyordu, sabah kalktığımda yürüyüp koşabilecekmişim gibi hissediyordum. Ama son kontrolden sonra artık durumu kavramıştım. Doktorlar 3.5 ay demişlerdi, sezonun ilk maçında sahada olacaktım, Arma?mdan uzak kalmayacaktım. Hiç maç kaçırmayacak olduğumu düşünerek kendimi avuturken koltuk değnekleriyle yürümek, merdivenleri koşarak ikişer üçer çıkamamak, çocukluğumdan beri kendimi en rahat hissettiğim basketbol sahasında olamamak çok canımı yaktı. Başlangıçta dizimi hiç sevmediğim dönemlerim oldu. İnancım, hırsım, güvenim azaldı zaman zaman. İşte bu dönemde almış olduğum o müthiş destek bana güç verdi. Sonra yavaş yavaş dizimdeki yara izimi ve çivimi sevmeye başladım çünkü o Galatasaray?ım için mücadele ederken olmuştu. Bazen sevinç, bazen keder demiyor muyuz hepimiz? Ne gelirse Galatasaray?dan kabulümdür dedim. Savaşmaya hazırdım artık. Yüzlerce -hatta binlerce defa desem abartmış olmam- izledim o son maçı ve sakatlık anımı, her seferinde içim acırken daha bir sıkı sarıldım tedavime. Gün oldu yeni bir hareketi yapabildiğim için çocuk gibi sevindim, gün oldu sahada oturup saatlerce ağladım. Takım olarak sezonu açtığımızda çok sevindim, idmanlara katılamadığım için buruktum biraz ama mutluydum.Ve sonra sakatlandığımda üstümde olan Parçalı? mla yaptım ilk koşumu. Dizimi çok iyi hissediyordum ve tüm kontrollerim olumluydu. Bacağımın kuvveti oldukça iyi çıkınca takımla beraber Fransa?ya ve Macaristan?a gittim. 3.5 ay olmuştu ve artık oynayabileceğimi hissediyordum, tabii ki oynamak istedim ama klüp idarecilerimiz bu konuda çok hassas davrandıkları için oynamama izin vermediler. Takımla beraber ısınıp ?ben oldum, artık oynayabilirim? diyordum ama Mihriban Ablanın bakışlarıyla hemen oturuyordum. Hemen oturmuyordum biraz uğraştırdım aslında kendisini Formama kavuşmak için o kadar heyecanlıydım ki Fransa?daki Tarbes maçında oynatmadıkları için çocuk gibi bir köşeye çekilip ağladım maç sırasında Macaristan? da da oynamama izin verilmedi, ben kendi çalışmalarımı yaptım bazen takımla bazen ayrı olarak. Ama her geçen gün daha iyi hissediyordum, artık dizimde hiç ağrım kalmamıştı. Sıklıkla yapılan doktor kontrollerinin hepsinde dizimin artık eskisinden çok daha kuvvetli olduğu çıkıyordu. Son çekilen MRI? dan sonra artık ?sakatlık? kelimesi geçmişte kalmıştı. Bu zor dönemi tamamen atlatmış formama kavuşmuştum, ilk çıktığım hazırlık maçında yaşadığım heyecana ben bile inanamadım. Tekrardan sahada olmak müthiş bir duyguydu. Aylar sonra gelen 7 dakika, koca bir yaz verilen emeğin karşılığını almaya başlamış olmak...Özüme dönüyordum...Yeni sezonun ilk resmi maçında belki eski performansımdan oldukça uzaktım ama eski sağlığıma kavuşmuştum. Artık sadece daha çok çalışıp form tutmam kalmıştı. Her gecen günde daha iyi olduğumu hissediyordum. Sırasıyla Taranto, İstanbul Üniversitesi ve son olarak Riga maçı. Biraz kötü başlamıştık maça ancak her şey yolundaydı, tamamen maça konsantre olmuştum. Maçın 2. devresiydi, bu sefer bana çok fazla yabancı gelmeyen bir his. Yine aynı dizimde. Yerde yattığım bir kaç saniyede yaşadığım son 6 ay geçti film şeridi gibi geçti gözümün önünden. Bir kaç kat daha fazlaydı isyanım ve içimdeki acı. Ama en başta da dediğim gibi artık daha güçlü daha olgun ve daha tecrübeliyim, hazırım yeniden savaşmaya. Çünkü biliyorum bu sakatlığı da atlattığımda bugünden çok daha güçlü olacağım.
Şu anda tek yaptığım dua ederek salı günü açıklanacak sonucu beklemek. Ama sonuç ne olursa olsun yüreğimdeki Aşkı söndürmemek için içimdeki umuda sımsıkı sarılacağım...
Ne gelirse GALATASARAY? dan kabulümdür...
Işıl ALBEN
Galatasaray Bayan Basketbol Takımı Oyuncusu
seviyoruz seni IŞIL ALBEN #10
Dün Mihriban Oğuz maçtan önce Işıl'ın durumuyla ilgili açıklama yapmış...Ne dediki acaba...Dinleyen oldumu?
Dün Mihriban Oğuz Işıl'la ilgili ctesi ödemi biraz inmesi halinde muayne olacağını durumun netleşeceğini aksi takdirde ptesi gününün bekleneceğini söyledi.Selim abi Acıbadem Galatasaray'ın sponsoru olduğu için orada muayne oluyo sporcular durum çok ciddiyse yurtdışına gidiyolar diye biliyorum oyuncunun elinde değil pek sanırım...
V
Veysi Deniz Baskın
Misafir
diger sakatlık haberlerini okurken o oyuncunun hangi maçlarda oynayamayacağı aklıma gelir ama ışıl oyle değil o sakatlanınca hepimiz kahroluyoruz.
"Işıl'a bişiy olmasın da kime olursa olsun" diyecek 100 kişi sayarım forumda ben dahil.
"Işıl'a bişiy olmasın da kime olursa olsun" diyecek 100 kişi sayarım forumda ben dahil.
ışılın durumu bugünde belli olmadı heralde hiç resmi açıklama yok yine.nasıl iştir bu anlamadım ya.
Şimdi çıkıp bir hafta daha bekleyeceğiz sonra kesinleşecek demesinler...
sanırım ışılın durumu yine belli değil.
Yarın belli olacak büyük ihtimalle..
haftaya,salıya,cumaya derken sezon bitecek.allah korusun ışılın basketbol hayatınıda bitirecekler.
Mustafa Direk' Alıntı:
Hocam şişlik inmeden nasıl bir tespit yapmalarını bekliyorsunuz anlamıyorum.Asıl şiş halde kesin yargıya varsalar basket hayatını bitirebilirler.Ayrıca Yasemen bir süreliğine Işılı aratmaz diyorum ben.İdare ederiz guard pozisyonunda.
V
Veysi Deniz Baskın
Misafir
valla ıyilessin de bana o yeter.normal sezonda takım zaten idare eder onemli olan ışılın sağlığı başka bişiy umrumda değil
Vallahi Emrecim, kusura bakma da gene Işıl'ı eleştiriyorum sanmayın ancak Gs-Fb derbisinde maç izlerken de inmez o şiş.
Dizindeki ödem dağılmadan MR birşey gösteremez.Onu bekliyorlardır bu kadar telaşa gerek yok.
Ameliyat günü belli oldu,telaşa hiç gerek yok 
Bu sefer sakatlığını daha rahat atlatacağını düşünüyorum.Bir kere geçirdi bu süreci,şimdi daha tecrübeli bu konuda.Hangi hareketleri yapıp,hangisini yapmaması gerektiği konusunda daha bilinçlidir.
Geçmiş olsun bayrak kadın...
Bu sefer sakatlığını daha rahat atlatacağını düşünüyorum.Bir kere geçirdi bu süreci,şimdi daha tecrübeli bu konuda.Hangi hareketleri yapıp,hangisini yapmaması gerektiği konusunda daha bilinçlidir.
Geçmiş olsun bayrak kadın...