Maçın son saniyesi artık, Evren topu fırlattı ve Fenerbahçeliler hızlıca soyunma odasına gittiler. Onun sonrasında benim yıllar geçse de unutamayacağım görüntüler oluştu. Tüm takım birbirine kenetlendi. Shumpert, Tutku, Haluk, Shipp hepsi ama hepsi ağladılar. Ben de dayanamadım bıraktım göz yaşlarımı. O gözyaşlarının sadece %5'lik bir kısmı belki de üzüntüdendir. Yenebileceğimiz bir takımdı, 7.maça götürmeyi hak etmiştik. Ama geri kalan diğer kısmı ise tamamen gururdan. Bu oyunculara karşı, koçlara karşı duyduğum sevgiden. Bayan basketbol takımımız da böyle bir sinerji oluşturmuştu biz de ama bu takımla karşılaştırınca o bile sıradan geliyor bana artık..
Spartak maçıyla başladığımız sezonu Fenerbahçe maçıyla noktaladık. Bu süreç içinde 61 maç, evet tam 61 maç oynadık. Bu takım o maçların 22'sini kaybetti belki de ama 22'sinde de son topa kadar savaştı, hissettik bunu. Kazanamayacağını bilse de savaştı çünkü asıl olarak onlar böyle büyük bir karakter kazandılar bu gayretleriyle. Bugün isterse 50 fark yeseydik de duygularım aynı olacaktı.
Şampiyonluğa çok inanmıştım evet başaramadık ama gelecek senenin şampiyonluğuna da şimdiden çok inanmaya başladım. Gelecek sene bundan daha iyi bir kadro kurulacak belki ama önemli olan bu sene olduğu gibi o karakterin kazanılması. Öyle olunca başarı da çığ gibi büyüyecek, destek de. Oktay Mahmudi'nin takımında bunun aksini düşünmek yanlış olur.
Bunun dışında maç sonu olan olaylarla ilgili birşey söylemek istiyorum. Önder abinin dediği çok güzel bir şey vardı. "İçinizdeki Fenerbahçe nefreti, Galatasaray aşkının önüne geçmesin." diye. Bugün çok kişi de onu gördüm. -herkes değil tabii ki - Takım da herkes ağlaşıyor milletin derdi Fenerbahçe ile. Takımı alkışlamak, bağrımıza basmak istiyoruz yine Fener sesleri yükseliyor. Ben bunu kabul edemiyorum, bu değil taraftarlık. O yüzden orda en ufak bir hakkım varsa da helal etmiyorum onlara. Takımın kupayı alsın ne yaparsan yap, en başta ordaki oyunculara saygısızlık yaptığın bu. Kim nasıl savunursa savunsun bu düşündüğümü ben asla aynı fikirde değilim.
Her neyse, hepinize helal olsun aslan yürekli çocuklar.
Seni sevmeyen ölsün be!