Dua etmek , gözyaşı dökmek , rahmet dilemek , kurdeleli facebook profil resimleri , acıklı ve kelime oyunu içeren paylaşımlar. Bu artık ritüelin son partisi havasını aldı ve bu artık canımı sıkıyor. Kolay olanı yapıyor herkes.
Ben açık konuşacağım hazır site baya bi kıyıdan uzaklaşmışken. Ben insanların artık kaybedecek çok şeyi olduğuna emin oldum. Kimse ''kaybedecek birşeyim yok'' demesin. Kaybedecek birşeyi olmayan adam cesur olur.
Vergilere isyan ediliyor. Benzin , otomobil , sigara vs.
Yasaklara isyan ediliyor . Alkol , internet , kürtaj vs.
Hayat tarzına karışılmasına isyan ediliyor. kızlı erkekli ev olayı ,dindar nesil yetiştirme mevzusu
Torpil ve kayırmalara isyan ediliyor. AKP yanlısı ya da tanıdığın olmadan her işte geri plana atılma durumu
İnsan ölümlerine isyan ediliyor . Hız''landırılmış'' tren , reyhanlı , gezi , soma vs.
Ama halen daha duran adam , yürüyen balon , uçan ev falan filan . Ben artık bana atılan gaza karşılık vermediğim her an kendimi ''aptal gibi '' hissediyorum. İşin içinde dürüstlük ve vicdan olmadığına inandığım şu dönemde orantısız zeka gibi , saygıda kusur etmeme gibi sonuçtan uzaklaştıran hiçbirşeye inancım kalmadı. Gezi döneminde ''polise karşılık verdikleri için'' kızdığım herkesten de açık açık özür diliyorum. Devlet bakıp büyüttüğün , sonra da dallarıyla seni güneşten , yağmurdan koruyan ağaçtır. Ağaçtan kafama taş yağıyorsa da ben o ağacın altında durmam ; duramam. Siyaset denilen olgunun işlevselliği artık kaybolmuştur ve bunda bu süreci reşit olarak geçirmiş , sürece yön verebilecek akla , oy verme yetisine sahip herkes az ya da çok suçludur. Artık ya yalandan kurdale resimleri koyup vicdanınızı rahatlatırsınız ya da özgürlüğünüz için harekete geçersiniz. Benim iktidardan da muhalefetten de umudum yok. Gözümde Rasim Ozan Kütahyalı ile Uğur Dündar'ın , Cemil Çiçek ile mhp'den orta düzey bir yetkilinin farkı yok. Çünkü artık düşmanlar ile korkaklar benim için bir fark oluşturmuyorlar. Tek umudum kurabildiğim hayaller ve gerçekleşmesi için benim gibi düşünen diğer insanlar.