Anadolu Efes; 2009, 2019 ve 2023 şampiyonluklarında tam da bu noktadan geri dönerek kazandı. Belirleyici bir unsur var, tüm bu geri dönüşlerde antrenör Ergin Ataman'dı.
Başta Tyrique Jones olmak üzere gelecek sezon Türk Telekom'a almaktan imtina edeceği oyuncuları Efes'e doldurduğu ortamda Erdem Can'ı elbette geriye atarak, bir yıllık zaman diliminde iki antrenör yemiş bir takım var. Yenen ilk antrenör iki hafta önce Euroleague'in 2016 yazı sonrası ilk destansı şampiyonluğunu kazandı. Larkin, tüm bunlara rağmen bu seriden önce yüklü bir yeni kontrat aldı. Karşıda yerel lig gurusu, artık bu bağlamda Djordjevic'ten bir parça önde olduğunu da kanıtlamaya başlayan bir antrenör var. Euroleague'de dağa fare doğurtan yapısına karşın, Saras Jasikevicius'un yerel lig yetisine saygı dahi duymamışlar.
2016-2020 aralığında CSKA Moskova, Euroleague'in en belirleyici takımıydı. Forvetler ve kalın fizikler üzerinden itemediği, ters gelmediği bir takım olmadı. Gel gelelim ki, o CSKA'dan ayrılan bir insanın dahi bastığı yerde ot bitmedi. En parlak örnek, bizdeki ilk 4 ayıyla Andreas Pistiolis. O dahi bu sezon CSKA'ya dönüşte kendini bulabildi. En karanlık örnekse, istemediği kim varsa giden fakat halen tek başına kaybetme sebebi olan Clyburn.
Ergin Ataman kazanıyor, Ergin Ataman'ın olmadığı ortamda ise Fenerbahçe Ülker'in o günkü versiyonları kazanıyor şeklinde bir görüntü var. Karşıyaka'nın unutulmaz 2015 şampiyonluğundan bu yana, 2006 yazından beridir tablo böyle.