Re: Kalise Canaria-Galatasarayımız(1.maç 74-99)
ilk defa bu heyecani yedi yasindayken yasadim ben, evin karanlik, isik almayan odasinda, kucucuk bir televizyon karsisinda, futbol takimimiz werder bremen le oynarken 100 metre ilerimizdeki cehennemde yogun bir kar yagisi altinda..
inatla cizgiyi gecmeyen top, sanirim ugur tutuneker in ayagindan cikan, ve bozulamayan bir esitlik, aci bir veda, kucuk bir cocugun gozlerinden yaslar akitan..
o zamandan beri, hep aglatti galatasarayimiz bizi, irak koselerde, gizli gizli, bazen sevincten, bazen huzunden, ama hep gurur duymamiza vesile oldu, mucadele ettiklerimizi gordugumuzde, bizden olmayanlari,
ilk galatasarayli ali sami beyin dedigi uzere..
6 senedir uzagiz boyle sahnelerden, kendisi hakkindaki goruslerimi baska bir yazida paylasmayi tercih ettigim ozhan canaydinin doneminde, subati bile goremedik biz genelde, gorduklerimiz de husran sonlara muptela..
ama sariyla kirmizinin oldugu her yerde, umit vardi, varilacak hedefler, katedilecek yollar, futbol subemizin biraktigi yerden basketbol subemiz devraldi bu sene o sanli bayragi, yine buyuk heyecanlar yasatti bize, sariyla kirmiziya gonlunu kaptirmis herkese, yeri geldi uzdu de, ama hep canli tuttu heyecanimizi, ozledigimiz o ozel heyecani..
oyle maclardan biriydi iste, ispanya deplasmani, yeniden yazilan tarihini basketbol subesinin, olusturan, kilometre taslarindan biri..
turin mi, o maclardan cok daha onemli, ve guzel, maclari beklerken hissettigimiz, yasadigimiz 20 gunluk bu heyecan, ben bunun icin minnettarim, bu iste emegi gecen herkese..
o ozel cocukluk gunlerinin, en son sevdigim tezahurati, werder bremene elendikten sonra soyledigim, sanki duyacaklarmis gibi;
rerere rarara gassaray gassaray cimbombom
ilk defa bu heyecani yedi yasindayken yasadim ben, evin karanlik, isik almayan odasinda, kucucuk bir televizyon karsisinda, futbol takimimiz werder bremen le oynarken 100 metre ilerimizdeki cehennemde yogun bir kar yagisi altinda..
inatla cizgiyi gecmeyen top, sanirim ugur tutuneker in ayagindan cikan, ve bozulamayan bir esitlik, aci bir veda, kucuk bir cocugun gozlerinden yaslar akitan..
o zamandan beri, hep aglatti galatasarayimiz bizi, irak koselerde, gizli gizli, bazen sevincten, bazen huzunden, ama hep gurur duymamiza vesile oldu, mucadele ettiklerimizi gordugumuzde, bizden olmayanlari,
ilk galatasarayli ali sami beyin dedigi uzere..
6 senedir uzagiz boyle sahnelerden, kendisi hakkindaki goruslerimi baska bir yazida paylasmayi tercih ettigim ozhan canaydinin doneminde, subati bile goremedik biz genelde, gorduklerimiz de husran sonlara muptela..
ama sariyla kirmizinin oldugu her yerde, umit vardi, varilacak hedefler, katedilecek yollar, futbol subemizin biraktigi yerden basketbol subemiz devraldi bu sene o sanli bayragi, yine buyuk heyecanlar yasatti bize, sariyla kirmiziya gonlunu kaptirmis herkese, yeri geldi uzdu de, ama hep canli tuttu heyecanimizi, ozledigimiz o ozel heyecani..
oyle maclardan biriydi iste, ispanya deplasmani, yeniden yazilan tarihini basketbol subesinin, olusturan, kilometre taslarindan biri..
turin mi, o maclardan cok daha onemli, ve guzel, maclari beklerken hissettigimiz, yasadigimiz 20 gunluk bu heyecan, ben bunun icin minnettarim, bu iste emegi gecen herkese..
o ozel cocukluk gunlerinin, en son sevdigim tezahurati, werder bremene elendikten sonra soyledigim, sanki duyacaklarmis gibi;
rerere rarara gassaray gassaray cimbombom
Tribünü coşturdu.