gezi parkına destek veren saygıdeğer arkadaşlar, tam olarak istekleriniz, eylemlerdeki hedefleriniz ve eğer bu hükümeti istemiyorsanız, hükümete alternatifleriniz nelerdir yazarmısınız?
bunun yanında gezi parkı protestolarıyla baslayan bu sürecin şu anda ulasmış olduğu noktayı tamamen sahipleniyormusunuz? eğer cevabınız evetse başkasının malına yada devlet malına zarar verme hakkını bunları yakıp yıkma hakkını kendinizde nasıl buluyorsunuz?
daha onlarca sorum var ama öncelikli merak ettiğim cevaplar bunlar..
saygılar..
Öncelikle sorunuz için teşekkürler.En doğrusu sormak,dinlemek,üzerinde düşünmek ve tekrar sormak.Bu yapılabilirse hem ruhen rahatlanır hem de cevaplarla gerekli gözlemin birleştirilmesiyle insanlık adına faydalı şeyler yapılabilir.
Ben hükümet karşıtıyım.Daha da ileri götürerek Türk siyasetindeki merkez partilerin karşıtıyım.Dibine kadar oligarşik yapılar olduklarının,iş imtiyaz ve rant noktasına gelince ideolojik anlamda var olması gereken tüm farklılıklarının korkunç derecede kaybolduğu kanısındayım.Haliyle hükümete bir alternatifim yok gerçekçi anlamda.Ancak hükümetin yönetim tarzı siyasi anlamda ileri düzeyde faşizm,ekonomik anlamda ileri düzeyde kapitalizm çizgisine geldiğinden bunu dert ediyorum ve hayatın içindeki sorumluluklara sıklıkla takılmakla birlikte naçizane katkıda bulunuyorum harekete.
Bu ülke polis devleti oldu mu?Bence oldu.İşin kötüsü toplum da gün geçtikçe dejenere olduğundan gerek sıradan polisin insana,gerekse sıradan insanın polise bakışı katılaşıyor.Haliyle nefret büyüyor karşılıklı.Memur çocuğu olarak polisin yaşam şartlarını az çok biliyorum.Ne hikmetse büyüyen ekonomimiz her meslek grubunun olduğu gibi polisin de yaşam şartlarını yukarıya çekemiyor.En ufak hareket kabiliyeti taşımayan bir maaşla,yerine göre tüm gün kuru sandviçe talim ederek çalışıyorlar ve haliyle ''eylemciyi,aktivisti,taraftarı eve tıkıştırabilirsen sen de eve gidebilirsin'' anlayışı zihinlerine yerleşiyor.Bunun yanında geçmişten günümüze rütbeye ve bu bağlamda oluşan güce,emir verme psikolojisine tapan bir toplumuz.Birey olmak hiçbir zaman cazip gelmiyor,topluluğun üzerinde olma kaygısı var.Ben polislerin çoğunun ''sana 10.000 TL veriyorum,git şu insanları sokaktan ağır şiddetle kov'' dendiğinde bunu kabul edebileceğini düşünmüyorum.Polis devletini kurup merkez idarenin keyfiyetine göre bunu kullanmanın yolu polise çektirmekten geçiyor,sonucunda da geçtiğimiz hafta Çarşamba ve Perşembe günlerinde olduğu gibi acısı kendi halinde Gezi Parkı için eylem yapan insanlardan çıkıyor.
İstiklal Caddesi gibi merkezlerin tek tipleştirilmesinden bıktı artık insanlar.İstiklal Caddesi dediğin yerde kültür olur,sanat olur,hayatı zenginleştiren şeyler olur.Sen Alkazar Sineması'na,Emek Sineması'na göz dikersen;İstiklal'in ortasına dokuyu bozan bir alışveriş merkezi diktirirsen bu halk durumun farkında olsa da olmasa da yabancılaşır.Bilinç altında İstiklal'den alabildiği mutluluk düşer,Pazar'ı İstiklal'de geçirdikten sonra Pazartesi işe geçerken önceki haftaya göre de ekside olur.Gezi Parkı yerine AVM projesinin böylesine tepki çekmesinin sebebi de bunun dışavurumu olması bence.
Ben bilinçli olarak zihni boşaltılan,geçmiş ve gelecek zamanla ilgilenmeyen,haliyle bugünü yaşarken çoğu anda boşluk ve yalnızlık hissine kapılan bir neslin mensubu olduğumu düşünüyorum.Bunun yanında ülkenin 40-50 yıl önceki haline göre nispeten rahat hayat şartları var ve neslin çoğu üst 2 paragrafta yazdığım ''kısır döngü''den nasıl kurtulurum sorusunun cevabını arıyor.Yani görece bilme ve öğrenebilme şansına sahip herkes.
Bu direniş meşru ve samimi geldi,böylesine kitleselleşmesinin sebebi de bu.Zira Çarşamba ve Perşembe geceleri Gezi Parkı'na çadır kuran,müzik yapan,kitap okuyan,polise börek ikram edebilecek düzeyde olan insanların şu toplumda olabilecek en ''meşru'' eylemine yapılan vahşice müdahale önceki olayların da birleşimiyle imkansızı başardı ve bu nesli bir araya getirdi.Çadır yakmak,müzik aletlerini ezmek,en pasif ve olgun tepkiyi veren eylemci bir kadına 1 metreden biber gazı sıkmak bahsedilen demokrasinin ve sivilleşmenin neresinde?Bu hakkı devlet ve polis teşkilatı kendinde nasıl buluyor?
Cuma günü sabahtan akşama kadar kafasında eylemi yaşayan,hani şu toplumda 40 yıl düşünsen akıl edemeyeceğin bir kitle oluştu şehirde.Akşamında kitle sayı anlamında uçup gittiği halde yaşananlar önceki 2 geceden pek farklı olmadı,medyanın artık acizliğin de ötesine varan ''sansürlü üç maymun'' hali insanları daha da birleştirdi.
Sonraki 2 gün meydanlarda toplanan,''zorbalıkla'' değil eylem hakkımızın tanınmasıyla eve gireriz diyen insanlar haddi hesabı olmayan düzeyde biber gazı yediği halde mevcut Türk toplumunun ederinin fazlasıyla üstüne çıkarak ''pasif direniş''e önemli ölçüde devam etti hayatlarını tehlikeye atma pahasına.Hani size göre ''insanlar yakıp yıkma hakkını kendinde görüyor'' ya,şayet dediğiniz gibi olsa Beşiktaş ve Taksim'de taş taş üstünde kalmazdı o müdahalelere tepki olarak.
Eylemin tek bir grubun yönlendirmesiyle olsa şu kalabalığın 1000'de 1'i olmazdı.AKP tabanından ciddi bir kitleyi,tüm tribün gruplarını bir araya getirebilecek bir yapı var mı sizce?Bu eylemin destek bulmasının sebebi herkesin ''birey'' olma duygusunu yaşayabilmesi,bir üst yapının olmaması.Bugüne kadar sürmesinin sebebi de üstlenmeye çalışanlara,çıkar sağlamaya çalışanlara azımsanmayacak derecede ciddi bir kitlenin tepki vermesi.Yozlaşma elbette olacak,bundan ben de korkuyorum.Ama bugüne gelinirken mevcut toplumun çok üzerinden bir iyi niyet sergilendiğini düşünüyorum.
Son olarak demokratik yollardan sapmamak kaydıyla eylem yapmanın bir hak olduğunu ve olayların kronolojik sıraya bakılarak yorumlanması gerektiğini hatırlatıyorum.Taksim Dayanışması'nın talepleri benim için geçerli,çoğunun gerçekleşmeyeceğini düşünmekle birlikte şahsen katılıyorum.Gerçekçi baktığımda Gezi Parkı'nın kurtulması ve devletin ''ben ne dersem o'' rahatlığının son bulup ''insan''ların hayatına yön verdiğini hatırlaması benim için yeterli.
Bir de şunu rica ediyorum,konuyla alakalı fikir belirten herkes ''gözlem'' yöntemlerini yazsın.Zira bu denli kirliliğin ve yönlendirmenin olduğu bir ortamda bire bir gözlemin yerini hiçbir şey tutmuyor.
